Nieuws

VNO-NCW Brabant Zeeland tegen plannen afschaffing compensatie transitievergoeding: Onlogisch, oneerlijk en onbetrouwbaar

De plannen van het kabinet om de compensatie voor de transitievergoeding bij langdurige ziekte alleen nog aan kleine werkgevers te geven, baren zorgen bij VNO-NCW, MKB-Nederland en AWVN. Zij roepen het kabinet dringend op om deze compensatieregeling voor álle werkgevers te behouden. Een logischer en eerlijker alternatief zou zijn om de transitievergoeding na twee jaar ziekte helemaal af te schaffen.

De transitievergoeding werd in 2015 ingevoerd als onderdeel van de Wet werk en zekerheid. Het idee: een financiële vergoeding bij ontslag, zodat de werknemer makkelijker de overstap kan maken naar ander werk. Ook bij ontslag na twee jaar ziekte moet de werkgever deze vergoeding betalen – bovenop de kosten die hij al heeft gemaakt voor loondoorbetaling en re-integratie.

Kosten werkgever lopen flink op

Werkgevers vonden dit al bij de invoering ervan in 2015 oneerlijk, zeker in situaties waarin iemand bijvoorbeeld volledig arbeidsongeschikt is (IVA-uitkering) of bijna met pensioen gaat. In die gevallen is van een echte ‘transitie’ geen sprake meer. Het is dan ook logisch om te onderzoeken of deze vergoeding na langdurige ziekte überhaupt nog nodig is. Als dat niet zo is, zou het eerlijker zijn om de transitievergoeding na twee jaar ziekte af te schaffen – in plaats van de compensatie deels weg te halen.

Want die compensatie is hard nodig, ook voor middelgrote en grote bedrijven. De kosten kunnen flink oplopen, zeker bij oudere werknemers met een lang dienstverband.

Een voorbeeld: Stel, een bedrijf heeft een totale loonsom van 1,5 miljoen euro. Twee oudere werknemers verdienen elk €5.000 per maand en zijn beiden 25 jaar in dienst. Als hun contract na twee jaar ziekte wordt beëindigd, moet het bedrijf € 90.579 aan transitievergoeding betalen. Dat is 6% van de totale loonsom – een forse kostenpost.

Onbetrouwbare overheid

Juist door zulke lasten worden werkgevers voorzichtiger met het aanbieden van vaste contracten, zeker als zij vermoeden dat iemand een groter risico heeft om langdurig ziek te worden. En dat is een ongewenst effect. Als we willen dat meer mensen een vast contract krijgen, moeten we het risico voor werkgevers niet vergroten, maar juist beperken.

Daarnaast is het schrappen van de compensatieregeling schadelijk voor het vertrouwen van werkgevers in de overheid. De regeling werd pas in 2020 ingevoerd, op basis van de toezegging dat langdurige loondoorbetaling én een transitievergoeding onredelijk zijn. Werkgevers betalen samen de premie voor deze regeling. Het plotseling schrappen ervan – zonder een verlaging van de premie – voelt onbetrouwbaar.

Schaf transitievergoeding na twee jaar ziekte af

Ook juridisch gezien zorgt dit voorstel voor onrust. Het risico op ‘slapende dienstverbanden’ keert terug, waarbij werkgevers zieke werknemers in dienst houden om de vergoeding te vermijden. Dat leidt tot onzekerheid voor zowel werkgevers als werknemers.

Kortom: wil het kabinet het vaste contract versterken, dan is het behoud van de compensatieregeling voor álle werkgevers essentieel. Beter nog: schaf de transitievergoeding na twee jaar ziekte helemaal af.