Uitgelicht
VNO-NCW Brabant Zeeland bood de Brabantse gedeputeerden Martijn van Gruijthuijsen en Rik Grashoff dinsdag 3 maart en de Zeeuwse gedeputeerde Anita Pijpelink maandag 2 maart een publicatie aan met achtergrondinformatie en aanbevelingen om een van de belangrijkste vraagstukken van deze tijd te beteugelen: de stikstofcrisis. Het wegvallen van het Programma Aanpak Stikstof (PAS) zorgde voor een onwerkbare situatie, waardoor de vergunningverlening vooral van bouwprojecten tot stilstand kwam. Alle inspanningen ten spijt staan er nog steeds veel investeringen in de wacht. In Brabant gaat het om infraprojecten, industrie (energietransitie) maar ook projecten in de zorg. Een hoop van die duurzame investeringen staan nu op pauze door de stikstofimpasse. Ook de Zeeuwse industrie en havens willen werken aan de verduurzaming van Zeeland. Een hoop van die duurzame investeringen staan nu op pauze door de stikstofimpasse.
De gevolgen van de stikstofcrisis blijven onverminderd voelbaar. Ondanks de noodwet die eind 2019 werd aangenomen, dreigt er nog steeds een crisis voor de bouw, de industrie en de transportsector. De huidige impasse dreigt de samenleving miljarden te kosten en doet onvoldoende om kwetsbare natuurgebieden te ontzien. We moeten snel handelen, maar ook zorgvuldig. Hoe vinden we die balans?
Stikstof: Weg uit de impasse
Wat is er nou eigenlijk aan de hand? Is er überhaupt een oplossing in zicht? Hoe gaan we de natuur beschermen zonder de economie te verlammen? Jan van Mourik en Nick van Tiggelen publiceren namens VNO-NCW Brabant Zeeland het essay: ‘Stikstof: Weg uit de impasse’, waarin ze antwoord geven op deze vragen.
“Voor vele ondernemers kent de stikstofcrisis nog veel vraagtekens en is de inhoud grotendeels onduidelijk. Dit is begrijpelijk want de problematiek is in essentie een problematiek tussen de milieuorganisaties en de agrarische sector. Maar op een aantal punten dreigen wij de dupe te worden, met de bouw- en grondinfrastructuur-sector voorop.” - Eric van Schagen, voorzitter VNO-NCW Brabant Zeeland
De belangrijkste conclusie
Dwing ammoniak en stikstofoxiden niet opnieuw in hetzelfde beleidskader. Stikstofoxiden horen thuis in ons bredere klimaatbeleid, maar voor ammoniak is wel beleid op maat nodig. Ammoniak komt voort uit de meststromen van de veehouderij. Stikstofoxiden komen net als CO2 vrij tijdens verbrandingsprocessen. De Rijksoverheid moet hierin de regie pakken.
“We zoeken een balans die zowel onze hoge levensstandaard als onze kwetsbare natuur in stand houdt. We hebben flexibiliteit nodig om tot oplossingen te komen, maar mogen niet voorbijgaan aan toezeggingen die we al hebben gedaan. Jan van Mourik en Nick van Tiggelen gingen daarom op zoek naar oplossingen die niet alleen werken voor het bedrijfsleven, maar voor de samenleving als geheel. - Niek Jan van Kesteren, Lid van de Eerste Kamer (CDA) en oud-directeur van VNO-NCW.
Hervat vergunningverlening
De schrijvers roepen onder meer op om de vergunningverlening snel te hervatten. Nederlanders zijn afhankelijk van de bouw, de industrie en de transportsector. Als de vergunningskramp blijft voortduren, ontstaan er in deze sectoren problemen die de samenleving als geheel pijn gaan doen. Zelfs zorginstellingen kunnen geplande verbouwingen soms niet voortzetten, dat is ronduit schrijnend. De industrie en de havens willen werken aan de verduurzaming van Brabant. Een hoop van die duurzame investeringen staan nu echter op pauze door de stikstofimpasse.
Gedeputeerde Van Gruijthuijsen: ‘Brabantse ondernemers met toekomstplannen moeten die kunnen uitvoeren. De provincie en VNO-NCW Brabant Zeeland vinden dat beide van groot belang. Ik ben daarom blij dat de werkgevers meedenken over het vinden van een oplossing voor het complexe stikstofvraagstuk. Dat helpt mij en mijn collega’s ook om onze belangen zo goed mogelijk te behartigen in Den Haag. Ondertussen ondersteunt de provincie ondernemers met het aanvragen van een vergunning binnen de huidige wet- en regelgeving.’
De oplossing zien Van Mourik en Van Tiggelen in het actief herstellen en onderhouden van natuurgebieden. Reductie blijft een doel, maar biedt op de korte termijn niet genoeg kansen om de crisis te bezweren. Zelfs als we heel Nederland platleggen, voldoen we nog steeds niet overal aan de strenge normen. Bovendien is het herstellen en onderhouden van natuurgebieden veel minder duur dan het ontmoedigen van bedrijvigheid.
