Nieuws
Overal hoor en lees ik over water. Of het nou gaat om vervuiling van het oppervlaktewater, wateroverlast na zware regen, of juist het tegenovergestelde: droogte. Al die onderwerpen hebben gemeen dat ze actueel zijn én dat ze de bedrijfsvoering van bedrijven raken. Elke dag vind ik er voorbeelden van in Brabant en Zeeland.
Volgende hoofdpijndossier
Wat er in het Zuiden van het land gebeurt, geldt eigenlijk voor heel het land. En je kunt het grofweg in twee thema’s verdelen: de hoeveelheid water en de kwaliteit ervan. Laat ik met die laatste beginnen. Er zit rommel in ons water, daar draait niemand omheen, van medicijnresten en PFAS tot fosfaten via de mest. In 2027 moet de kwaliteit van ons water op orde zijn. De vraag is of we dit gaan halen. Ik vrees dat dit anders het volgende hoofdpijndossier wordt, na het stikstofdebacle. Hoe begrijpelijk de zorgen over ons water ook zijn, we moeten niet vergeten dat de algemene waterkwaliteit in ons land de afgelopen decennia veel beter is geworden. We zijn er echter nog niet, dus laten we, samen met de ons omringende landen – denk aan de PFAS uit het buitenland die ons land binnenstroomt – hieraan werken.
We wonen in een klein, dichtbevolkt land, dus eenvoudige oplossingen zijn er niet. Maar laten we niet bij de pakken gaan neerzitten, want daar heeft echt niemand iets aan. We weten bovendien met ons laag gelegen land al eeuwen het water de baas te blijven, dus we kunnen echt wel wat.
Waterbommen
Laten we daarnaast kijken hoeveel water we hebben. Door klimaatverandering valt er niet minder regen, maar als het valt dan gebeurt dit op onvoorspelbaardere momenten in heftigere, kortere buien. Onze Vlaamse buren spreken zelfs over ‘waterbommen’. Dit zorgt voor wateroverlast en gek genoeg ook voor verdroging. We moeten dus anders met regenwater omgaan dan in het verleden. Niet onmiddellijk afvoeren, maar vasthouden. Lokaal zijn er zelfs al goede voorbeelden van bedrijventerreinen die klimaatadaptief zijn ingericht: het regenwater wordt ter plekke opgevangen en kan daar de grond in. Zo vullen we het grondwater weer aan en voorkomen we wateroverlast.
Dat is niet alleen goed voor de natuur, maar ook voor onze economie. De Brabantse industrie onttrekt 20 miljoen kuub water. Dit gebruiken we bijvoorbeeld voor de productie van voegingsmiddelen maar ook als proceswater in hoogwaardige industrieën. Ik weet dat deze bedrijven steeds minder grondwater gebruiken, en dat is prijzenswaardig, maar we zijn er nog niet. Daarom moeten we het grondwater op peil houden door het ook weer aan te vullen.
Ieder voor zich redden we het niet
Deze problemen, van de hoeveelheid en de kwaliteit van het water vragen om een goed samenhangend beleid. Wij weten als geen ander hoe Nederland kan leren van water en dat we gezamenlijk de problematiek rond de schaarste- en het overlastvraagstuk kunnen oplossen. In Brabant hebben we daarom een convenant afgesloten met alle partijen die nodig zijn om ons grondwater op peil te houden, want met ieder voor zich redden we het niet. Iedereen zal zijn portie van het huiswerk moeten doen. Dus hup, schouders eronder.
Jan van Mourik, manager belangenbehartiging VNO-NCW Brabant Zeeland
E. mourik@vnoncwbrabantzeeland.nl
